باربی خوبه یا نه؟
این روزها خیلیها رو میبینم از این باشگاه به اون باشگاه؛ از مطب این دکتر رژیم به دفتر اون کارشناس تعذیه در رفت و آمدن، اکثرشون به ویروس میخوام باربی بشم (همون در و داف خودمون) دچار شدن و دارن یک شکل میشن. نوع شدید این ویروس به اتاقهای عمل زیبایی میکشونه آدمها رو که –اینحا– دربارهاش گفتم و باید خیلی مراقبش بود.
نمیخوام برم سراغ اینکه باربی بودن خوبه یا نه، یا اینکه چرا Lammily رو جایگزینش کردن؛ میخوام از حسی که بین اکثر افراد شکل گرفته صحبت کنم؛ حس بدی که خودم هم چندسال درگیرش بودم!
خیلی دور نریم، چند سال پیش بود که من دختری بودم با دور کمر 63 سانتی متر و ورن 50 کیلو گرم؛ از همون دسته آدمهایی که هرچی میخورن چاق نمیشن و بقیه با آهی بلند میگن: «خوش به حالشون»! اما امان از عنوان مهندسی و حس «مگه ممکنه که من چاق بشم؟!».
باید اضافه کنم کخ من از اون دسته آدمهایی هستم که وقتی ناراحتی، استرس و یا هر فشار روحی دیگه دارم سریع میرم سراغ یخچال و بقیه داستان کاملا برای همه ما روشنِ.
یادم نیست سال 87 یا 88 بود که من 60 کیلو شدهبود، هر روز غضه میخوردم که چرا من باربی نیستم دیگه! و برای رفع حس بدی که داشتم میرفتم سراغ بخچال!
این داستان تا سال 90-91 ادامه داشت و من توی اون سالها به اوج اضافه وزن خودم رسیدم، شدم 76 کیلو با بیشتر.
جالبه که دغدغه من از اضافه وزن این نبود که به زانوهام فشار میاد، قلبم ضعیف میشه و … فقط این بود که من دیگه باربی نیستم؛ پس زشنم، کسی دوستم نداره! حس بدی داشتم، اصلا قابل توصیف تیست. لباس نمیخریدم جون از دیدن خودم تو آینههای اتاق پرو وحشت داشتم؛ حرف هیچ کس هم دربارع ابنکه «عیبی نداره، چاق شدن آخر زندگی نیست» رو قبول نمیکردم!
اما الان با وجود اینکه ۵۰ کیلو نیستم، میدونم فقط باید دونست و قبول کرد وزن و فرم بدنی رو تا بشه خوب لباس پوشید. باید خودت رو همونجوری که هستی دوست داشته باشی، ظاهر خیلی در حس دیگران موثره اما در نهایت بدون روحیه محکم، اراده قوی، باور و اخلاق درست دوام چندانی نداره.
هدفم از نوشتن این مظلب اینکه بگم، هرجا هستی، هر وزنی و شکل بدنی که داری، فقط کافی با توجه به شخصیت و فرم ظاهرت لباس بپوشی؛ کافیه خودت رو بشناسی و با خودت مهربون باشی؛ اون وقته که از خرید کردن، دوختن، پرو لباس لذت میبری؛ اون وقته که به طرز معجره آسایی وزنت شروع میکنه به کم شدن و اونوقته که همه میگن تو استایل خودت رو داری و حسابی خوش لباسی. مهم نیست X یا Y چی میپوشن (اگر فکر میکنی خیلی عالی میپوشن، ببین چه رنگهایی رو ترکیب میکنه و چه استایلی داره)، روش لباس پوشبدنش به دردت نمیخوره، مطمعن باش.
پ.ن 1: عکس بالا کشورهای صدر نشین از نظر وزن رو گقته که شکر خدا ایران توش نیست اما سازنده باربی هست!
پ.ن2: امرور چند نفر رو دیدم که مثل چند سال قبل من بودن، بسیار هم خانمهای شیک، برازنده و خوش لباسی بودن که داشتن از اینکه باربی نیستن گلهمندانه با هم حرف میزدن؛ وقتی بهشون گفتم: «ببخشید اما شماها خیلی زیبا و خوش لیاس هستید.» اونقدر بهت زده به من نگاه کردن که من با آرامش چند کوچه ازشون دور شدم. اما آیا این حرف من تاثیری توی دید اونها نسبت به خودشون خواهد داشت؟ الله و علم.
آخرین دیدگاهها